Tirase
d’una llanura
asina los tos güeyos nun son a ver,
agora cuerres a tolo que das
per esta viesca.
Di ta llueu a toos
los que conociste,
nun vas volver a velos.
Nun pueo quítame esti sentimientu que tengo
les mios manes puerques, ¿tuvisti nes guerres?
la cosa más murnia que vi
yeren fumadores nes puertes del hospital.
Dalguien me fae tornar
¿Pueo escomenzar esto otra vegada?
Cómo podemos llevar les nueses sorrises
Coles nueses boques zarraes
Porque nun mos dexaste cantar.
Nun pueo quítame esti sentimientu que tengo
les mios manes puerques, ¿tuvisti nes guerres?
la cosa más murnia que vi
yeren fumadores nes puertes del hospital.
Dalguien me fae tornar
¿Pueo escomenzar esto otra vegada? (x2)
Cambiemos dafechu
Lo qúe yéremos
les nueses pieces frayaes
rompieron nel suelu
Nun pueo creyete
Si nun pueo oyite,
Nun pueo creyete
Si nun pueo oyite.
Anque tu nun lo sepas
inventé’l to nome,
droguéme con promeses
y durmí nos coches.
Anque tu nun lo entiendas
enxamás escribo’l remite nel sobre
por nun dexar la mio buelga.
Anque tu nun lo sepas
acostéme a la to espalda
y la mio cama quéxase
fría cuando marches.
Blindé la mio puerta
y al llegar la mañana
nun me decaté
de que yá nunca tabes.
Aunque tu nun lo sepas
dicíemosnos abondo,
coles manes tan enllenes,
acaldía más flacos.
Inventamos marees,
tripulábemos barcos
y encendía con besos
la mar de los tos llabios.
Soi mui feliz, fae sol na cai
Soi mui feliz, güei ta nevando
soi mui…
soi mui feliz, el mundo va españar
Soi mui feliz, toi mui namoráu
Soi mui feliz, entamando la lluna miel
Soi mui feliz, voi casame
Soi mui feliz, quiero quemar la casa
Quemar la casa
Soi mui feliz, vivimos n’armonía
Soi mui feliz, camudaremos la hestoria
Soi mui…
Soi mui feliz, quiero chuquinar a la mio familia
Soi mui feliz, güei escoyeron a Bush
Soi mui feliz, nun soi un criminal
Soi mui feliz, güei escoyeron de nueu a un lladrón
Soi mui feliz, quiero matar al presidente
Matar al presidente
Matar a esi llocu , aventáu , cobarde
Naide
va pel mio camín
Toi dibuxando nel xentíu ensin ná que dicir
Esperando por un díi meyor
Esti ye otru guapu domingu
Siempre’l mesmu xaréu
Cuando los problemes tán llegando a la puerta
L’amor blinca pela ventana
Equí toi, solu y ensin ónde dir
Soledá (Nun quiero, non)
Engochando’l día col so golor intensu
El tipu coses qu’enxamás voi escaecer
Xiblando’l so cantar preferíu
Llamáu Black Widow Blues
Soledá (Nun quiero, non)
Naide va pel mio camín
Toi dibuxando nel xentíu ensin ná que dicir
Esperando por un díi meyor
Soledá lo qu’a mín me va
Engochando col so perfume intensu
Xiblando’l so cantar preferíu
Soledá, lo qu’a mín me va
Soledá, lo que me da la vida
Soi la mio propia relixón, mio soberanu, yo
deprendo
Nagua por ser real, y tovía soi un suañu
Soi’l mio propiu enemigu, ya impórtame la derrota
La to mirada se me nota, ye’l mio cascu y la mio ropa.
Yo entovía nun soi míu y anque quiera ser mio dueñu
Avieyo y agrando y entovía nun me tengo
Soi’l mio dolor, la mio conderga
Soi’l venenu de mios venes
Soi’l mio remediu, la mio cura,
la enfermedá ye la mio cordura
Tengo dures les pupiles, tengo curtia la mirada
Y si nel fondu hai dalg bono, imaxínolo, nun lo veo
Tengo celos, tengo envidia, tengo griesca y máncome
Nun penséis que soi humilde, namái me subestimo.
Y anque me paezca a toos y me confunda cola xente
Soi como naide, soi diferente,
Soi’l mio mayestru, mio referente.
Soi, lo que siento, lo que me pasa,
esi ye’l mio templu, esa ye la mio casa
Soi, como naide, Soi diferente
Yo so’l mio dios, el mio referente.
Soi llegal, clandestín, un cabritu y un asesín
Munición ensin escopeta,
un caballu xabaz nuna carreta.
Soi lleal, soi celosu, tengo códigos, como un mafiosu
Los alloriaos m’acompañen, mios collacios nun m’estrañen
Soi temerariu, perseguíu, mal pensáu, retorcíu
Toi enfermu d’humanidá, bebiendo lluz de la escuridá
Como entá nun soi consciente necesito de la xente
Per dientro soi vulnerable, per fuera auto-suficiente
Soi la fuerza del vapor, una mestura d’agua y fueu,
yo soi semiente de sol, un enviáu del cielu.
Desvélame descubrir el coral tres tanto velu
Soi lluz intermitente, soi páxaru qu’entá nun vuela
Soi, lo que siento, lo que me pasa,
esi ye’l mio templu, esa ye mio casa
Soi, como naide, soi diferente, yo soi’l mio dios.
Ehí nesa podredume, ta la fuercia de la flor
Ehí onde la vida duel, aliquen los güeyos l’amor
Ehí camudes la suerte, pol puxu de crear
Ehí reconocenos ye enforma, ye escomenzar a cambiar.
Ehí na podredume, alcuéntrase’l compost de la mio flor
Ehí onde la vida duel, abren los güeyos del amor
Ehí onde’l pozu la galbana, xorrecen ganes de crear
Ehí reconocenos ye enforma, ye escomenzar a cambianos
Soi, lo que siento, lo que me pasa,
esi ye’l mio templu, esa ye mio casa
Soi, como naide, soi diferente, yo soi’l mio dios
Ye entamar a cambianos…
