Cuando la copa de los suaños ta vacía
y milenta abeyes xugando
nes tripes róbenme les nueches.
Nun me dexes solu, qu’agora soi tan pequeñu
y cuando espierto d’una velea nada camuda
too sigue igual.
Abrázame, abrázame...
y nun me digas nada
qu’esta murnia nun me abandona
y esti mieu duel más.
Abrázame, abrázame...
y nun me digas nada
qu’esta murnia nun me abandona
y esti mieu duel más.
Abrázame, abrázame...
Como una nueche d’iviernu en Noruega
un mantu d’escarcha,
un coral desnudu, tortura de vida.
Nun me dexes solu, qu’agora soi tan pequeñu
y cuando espierto d’una velea nada camuda
too sigue igual
Abrázame, abrázame...
y nun me digas nada
qu’esta murnia nun me abandona
y esti mieu duel más (x3)
Abrázame, abrázame...
y milenta abeyes xugando
nes tripes róbenme les nueches.
Nun me dexes solu, qu’agora soi tan pequeñu
y cuando espierto d’una velea nada camuda
too sigue igual.
Abrázame, abrázame...
y nun me digas nada
qu’esta murnia nun me abandona
y esti mieu duel más.
Abrázame, abrázame...
y nun me digas nada
qu’esta murnia nun me abandona
y esti mieu duel más.
Abrázame, abrázame...
Como una nueche d’iviernu en Noruega
un mantu d’escarcha,
un coral desnudu, tortura de vida.
Nun me dexes solu, qu’agora soi tan pequeñu
y cuando espierto d’una velea nada camuda
too sigue igual
Abrázame, abrázame...
y nun me digas nada
qu’esta murnia nun me abandona
y esti mieu duel más (x3)
Abrázame, abrázame...