Gustavo Cordera – Soy mi soberano

Soi la mio propia relixón, mio soberanu, yo deprendo
Nagua por ser real, y tovía soi un suañu
Soi’l mio propiu enemigu, ya impórtame la derrota
La to mirada se me nota, ye’l mio cascu y la mio ropa.

Yo entovía nun soi míu y anque quiera ser mio dueñu
Avieyo y agrando y entovía nun me tengo

Soi’l mio dolor, la mio conderga
Soi’l venenu de mios venes
Soi’l mio remediu, la mio cura,
la enfermedá ye la mio cordura

Tengo dures les pupiles, tengo curtia la mirada
Y si nel fondu hai dalg bono, imaxínolo, nun lo veo
Tengo celos, tengo envidia, tengo griesca y máncome
Nun penséis que soi humilde, namái me subestimo.

Y anque me paezca a toos y me confunda cola xente
Soi como naide, soi diferente,
Soi’l mio mayestru, mio referente.

Soi, lo que siento, lo que me pasa,
esi ye’l mio templu, esa ye la mio casa
Soi, como naide, Soi diferente
Yo so’l mio dios, el mio referente.

Soi llegal, clandestín, un cabritu y un asesín
Munición ensin escopeta,
un caballu xabaz nuna carreta.

Soi lleal, soi celosu, tengo códigos, como un mafiosu
Los alloriaos m’acompañen, mios collacios nun m’estrañen
Soi temerariu, perseguíu, mal pensáu, retorcíu
Toi enfermu d’humanidá, bebiendo lluz de la escuridá

Como entá nun soi consciente necesito de la xente
Per dientro soi vulnerable, per fuera auto-suficiente
Soi la fuerza del vapor, una mestura d’agua y fueu,
yo soi semiente de sol, un enviáu del cielu.

Desvélame descubrir el coral tres tanto velu
Soi lluz intermitente, soi páxaru qu’entá nun vuela

Soi, lo que siento, lo que me pasa,
esi ye’l mio templu, esa ye mio casa
Soi, como naide, soi diferente, yo soi’l mio dios.

Ehí nesa podredume, ta la fuercia de la flor
Ehí onde la vida duel, aliquen los güeyos l’amor
Ehí camudes la suerte, pol puxu de crear
Ehí reconocenos ye enforma, ye escomenzar a cambiar.

Ehí na podredume, alcuéntrase’l compost de la mio flor
Ehí onde la vida duel, abren los güeyos del amor
Ehí onde’l pozu la galbana, xorrecen ganes de crear
Ehí reconocenos ye enforma, ye escomenzar a cambianos

Soi, lo que siento, lo que me pasa,
esi ye’l mio templu, esa ye mio casa
Soi, como naide, soi diferente, yo soi’l mio dios
Ye entamar a cambianos…