Barricada - Sotanes

Güelen a muertu les sotanes, qu’escuquen como alimañes
Na nueche más llarga... la de la fame, el silenciu y la rabia
Nun aparen énte nada, y llanten como una garra la cruz y la espada
Orde, Relixón y Patria, sangre ibérico y fe cristiano,
Rosariu, mises y cures, cantares gochos qu’amedranen
Xixilen concencies y xúncenles afogando pechos y gargantes.
Ésta ye la Ilesia d’España.
Estroza’l colloráu d’esti pueblu, y fai-y ver col supliciu
Que’l diañu ta nel so cuerpu, y la cuneta ye l’únicu remediu.

Con aceite de ricino humilda y rapa a la má, a la compañera, a la hermana,
A la fía del condergáu pola xusticia de Dios
Ye’l tratu merecíu... y la muerte dientro casa
Estroza’l colloráu d’esti pueblu, y fai-y ver col supliciu
Que’l diañu ta nel so cuerpu, y la cuneta ye l’únicu remediu.

Porque nel so nome los maten... porque nel so nome los maten
Agora quien berra ye’l silenciu impuesto, enterrando les voces nesti malditu tiempu
Tierra de coneyos, país de madrigueres
¿cuántos güesos tragaron les cunetes?
Y dancen... y dancen... y dancen les sotanes alredor del facismu
Que les vindica valedores de la Raza y de la Santa Cruzada
El so monumentu a los Cayíos de vergoña se desangra,
de vergoña se desangra... de vergoña se desangra